De discussie van een scriptie
Gepubliceerd op 13 maart 2018 door R. van Ravenstein
In de discussie van een scriptie worden interpretaties en mogelijke verklaringen gegeven voor de resultaten van het onderzoek. Daarnaast wordt in de discussie kritisch gereflecteerd op de inhoud en het verloop van het onderzoek.
De discussie wordt in een apart hoofdstuk weergegeven en komt direct na de conclusie. Sommige opleidingen verlangen echter dat de discussie van een scriptie als paragraaf in de conclusie wordt weergegeven.
Wat wordt in de discussie van een scriptie behandeld?
Ondanks dat je als auteur wat ‘vrijer’ bent in het schrijven van de discussie, dient het echter wel aan enkele regels te voldoen. Ten eerste dien je de belangrijkste resultaten te herhalen en te bespreken, waarbij je de resultaten koppelt aan het theoretisch kader. Sluiten de resultaten aan of is het tegengesteld? Ten tweede bespreek je de beperkingen en de validiteit van het onderzoek. Tot slot doe je suggesties voor vervolgonderzoek.
De opbouw van de discussie:
- Herhalen van de belangrijkste resultaten
In de eerste alinea wordt een samenvatting gegeven van de belangrijkste resultaten. - Interpreteren van de onderzoeksresultaten
In hoeverre hangen de resultaten samen met het kader dat geschetst is in de probleemstelling en het theoretisch kader? - Beperkingen van het huidige onderzoek bespreken
Welke ontwikkelingen hebben nadelige gevolgen gehad voor het onderzoek? - Interne validiteit bespreken
In hoeverre is het onderzoek vrij van systematische fouten? - Externe validiteit/generaliseerbaarheid bespreken
De mate van geldigheid buiten het onderzoek. - Betrouwbaarheid aantonen
In hoeverre is het onderzoek vrij van toevallige fouten? - Suggesties doen voor vervolgonderzoek
Hoe kunnen toekomstige onderzoekers voortbouwen op jouw onderzoek en waar moeten zij rekening mee houden?
Herhalen van de belangrijkste resultaten
In de eerste alinea in de discussie van een scriptie worden de belangrijkste onderzoeksresultaten samengevat en herhaald. Met de belangrijkste resultaten worden de resultaten bedoeld die hebben bijgedragen aan de beantwoording van de hoofdvraag. Bijzaken worden daarentegen achterwege gelaten.
Onderzoeksresultaten interpreteren
In de tweede paragraaf van de discussie beschrijf je hoe de resultaten samenhangen met het kader dat je hebt geschetst in de probleemstelling en het theoretisch kader.
Dat wil zeggen dat je een koppeling maakt tussen de resultaten van jouw onderzoek en de vooraf opgestelde hypothesen of met de reeds bestaande kennis en theorie, door de hypothesen te toetsen en de resultaten te vergelijken met gegevens uit de literatuur. Meld bijvoorbeeld de overeenkomsten en tegenstrijdigheden en geef mogelijke verklaringen voor verschillen.
Hoe interpreteer je de onderzoeksresultaten?
Door te interpreteren vel je een persoonlijk beredeneerd oordeel over de betekenissen van de waarnemingen in je onderzoek. Deze vragen helpen je de resultaten te interpreteren:
- Waarom zijn de resultaten zoals ze zijn?
- Is er een theoretische verklaring voor de gevonden resultaten?
- Hoe verklaar je onverwachte/inconsistente resultaten?
- Refereer aan eerder onderzoek; zijn er overeenkomsten en/of tegenstrijdigheden te melden? Vergelijk en verklaar.
Onderzoeksresultaten vergelijken met eerder onderzoek
Nu je de resultaten hebt geïnterpreteerd, ga je kijken of je onderzoek overeenkomsten en/of tegenstrijdigheden met de literatuur vertoont.
- Zijn er discrepanties met de bestaande literatuur?
- Is er overeenstemming met de bestaande literatuur?
- Integreer literatuur in je verklaringen; kan eerder onderzoek je helpen de huidige resultaten te verklaren?
Beperkingen van het huidige onderzoek
In dit deel bespreek je de beperkingen van je onderzoek. Dat kunnen bijvoorbeeld te weinig tijd, een te laag budget of persoonlijke omstandigheden zijn.
Bespreek bijvoorbeeld welke invloed de beperkingen hebben op de betrouwbaarheid van je resultaten en wat de gevolgen hiervan zijn voor de rest van de discussie en de conclusie. Tot slot benoem je ook de sterke punten van je onderzoek.
Validiteit aantonen
De validiteit heeft betrekking op de juistheid of nauwkeurigheid van metingen, onderzoeksmethodes en onderzoeksvragen. Door de methodologische opzet van je onderzoek te bespreken en op de uitvoering te reflecteren, behandel je de validiteit.
In de discussie wordt vaak onderscheid gemaakt tussen twee soorten validiteit.
Interne validiteit
Validiteit wordt beschreven als de mate waarin een onderzoeksmethode, meetinstrument of onderzoeksvraag aan zijn doel beantwoordt. Met andere woorden; meet het wat je beoogde te meten? Is dit niet het geval, dan spreek je van systematische fouten (ook wel bias genoemd).
Externe validiteit/generaliseerbaarheid
In hoeverre zijn de uitkomsten generaliseerbaar naar de gehele populatie of naar andere situaties, groepen of begrippen? De externe validiteit zegt iets over de mate waarin, op basis van de uitkomsten van een instrument, algemeen geldende uitspraken kunnen worden gedaan.
Betrouwbaarheid aantonen
De betrouwbaarheid van een onderzoek geeft aan in hoeverre het onderzoek vrij is van toevallige fouten. Dat kan bijvoorbeeld een typfout, het verkeerd aflezen van een gegeven, een vinkje zetten bij een verkeerd antwoord of het meten van een lange afstand met een elastisch meetlint zijn.
Een betrouwbaar onderzoek is bovendien herhaalbaar en levert onder gelijke omstandigheden dezelfde resultaten op, ongeacht de onderzoeker of het tijdstip.
De betrouwbaarheid van de resultaten verhogen
- Steekproefomvang: hoe groter de steekproef des te nauwkeuriger.
- Triangulatie: het inzetten van een getrianguleerd ontwerp, bijvoorbeeld door verschillende (dataverzamelings-) methodes te gebruiken.
- Standaardisatie: dezelfde eenheid gebruiken om waardes weer te geven.
- Test-hertest: herhalen van het onderzoek.
- Peer examination: medestudent of andere onderzoeker de resultaten laten controleren.
Suggesties doen voor vervolgonderzoek
De discussie van een scriptie sluit je af met de paragraaf waarin je suggesties doet voor vervolgonderzoek, zowel inhoudelijk als methodisch. Verwar de suggesties niet met de aanbevelingen aan de opdrachtgever.
In de suggesties voor vervolgonderzoek geef je aan hoe andere onderzoekers kunnen voortbouwen op jouw onderzoek. Dat doe je bijvoorbeeld door aan te geven hoe in toekomstig onderzoek de beperkingen en tekortkomingen van jouw onderzoek verbeterd kunnen worden.
Enkele voorbeelden van tekortkomingen van onderzoek:
- gebrek aan middelen
- te lage participatiegraad enquête
- suggestieve vragen gesteld in interview
- te weinig tijd waardoor het onderzoek ingeperkt is
Tot slot geef je aan wat volgens jou, naar aanleiding van de onderzoeksresultaten of de beperkingen, belangrijke nieuwe onderdelen zijn om te onderzoeken. Bovendien vermeld je waar toekomstige onderzoekers rekening mee kunnen houden.
